Bernard z Wąbrzeźna, znany z imienia Błażej Pęcharek, to postać o niezwykle interesującej biografii. Urodził się 25 lutego 1575 roku w Wąbrzeźnie, co miało znaczący wpływ na jego dalszą drogę życiową i duchową. Przez całe swoje życie był związany z Kościołem katolickim, co dokumentuje jego status jako Sługi Bożego.
W czasach swoich młodzieńczych lat, Bernard zdecydował się na życie zakonne i został mnisiem w opactwie benedyktyńskim w Lubiniu. Jego zaangażowanie w życie duchowe oraz praca na rzecz wspólnoty kościelnej stały się ważnym elementem jego tożsamości. Zmarł 2 czerwca 1603 roku w Lubiniu, jednak jego spuścizna duchowa pozostaje aktualna do dziś.
Życiorys
Bernard z Wąbrzeźna pochodził z licznej rodziny, będąc synem burmistrza Wąbrzeźna, Pawła Pęcharka, oraz Doroty z domu Sasin. Po zakończeniu edukacji w szkole parafialnej, w wieku 12 lat, jego ojciec postanowił wysłać go do Kolegium Jezuitów w Poznaniu, gdzie wyróżnił się ogromną chęcią do nauki. W wieku 24 lat wstąpił do nowicjatu w opactwie lubińskim, a już wkrótce zyskał miano mistrza nowicjuszy.
Bernard był duchownym i pełnił liczne zaszczytne funkcje w opactwie benedyktyńskim w Lubiniu. Jego życie charakteryzowały wielkie cnoty chrześcijańskie, takie jak ofiarna miłość do innych, a także empatia wobec osób chorych i ubogich. Po śmierci pozostawił po sobie silne wrażenie, zmarł bowiem w opinii świętości.
Od 1794 roku sarkofag z jego ciałem znajduje się w kaplicy klasztornego kościoła Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Lubiniu. Bernard zyskał szczególne uznanie wśród mieszkańców Grodziska Wielkopolskiego. Według miejscowej legendy, to on pobłogosławił wyschniętą studnię, co sprawiło, że znów napełniła się wodą. Woda ta była niezbędna dla funkcjonowania miejskiego browaru, który w ówczesnych czasach stanowił jedyne źródło dochodu dla miasta.
Proces beatyfikacji
Na skutek wysiłków ojców benedyktynów, którzy byli przekonani o świętości życia Bernarda z Wąbrzeźna, podjęto działania mające na celu jego beatyfikację. Dnia 18 marca 2009 roku, Stolica Apostolska wydała dekret znany jako Nihil obstat, który stanowił formalną zgodę na rozpoczęcie tego procesu. Od tego momentu, Bernard z Wąbrzeźna otrzymał tytuł Sługi Bożego.
Oceń: Bernard z Wąbrzeźna